Podsumowanie

Mam na imię Joanna. Jestem nauczycielem.

Uczę matematyki i informatyki.

Prowadzę koło kodowania wraz z nauczycielką języka niemieckiego.

W tym roku żądzą  Superkoderzy według scenariusza RoboMatematycy.

Zaprosiłam uczniów - spotkaliśmy się - zaczęliśmy wspólną pracę.

Najpierw poznaliśmy język komputera - jak mówić  pisać układać słowa zdania polecenia, aby komputer nas zrozumiał i co najważniejsze wykonał to co chcemy i robił to co chcemy.

Programował wtedy tylko Janek.

Gra BitByBit obrazki strzałki START STOP to nasze pierwsze zajęcia. Później układ współrzędnych i przestrzeń robotów.

Później Scratch, a w nim kilka projektów tematycznych

Koderzy uczyli programować Maluchy. Programować można w każdym wieku i współpracować będąc w różnym wieku. I właściwie na każdej lekcji - Dziewczęta przygotowały legendę o Warsie i Sawie z patriotycznego scenariusz SuperKoderów. Od tej pory czwartoklasistom nawet teatr będzie się kojarzył z programowaniem.

Na święta - świąteczny maraton robotów. Pomogło nam pól szkoły - uczniowie tworzyli scenografię, a koderzy kodowaną drogę dla robota.

Rozpakowaliśmy pudełka i skręciliśmy nasze robociki - Maja, Gucio, Filip i Tekla nabrały profesjonalnego wyglądu. Jednocześnie uczyliśmy się niemieckiego - instrukcja po niemiecku, Scratch przestawiony na niemiecki - koderzy przełamali dominację języka angielskiego w programowaniu.

Przyszedł czas na projekt główny - matematyczną grę. Gra dotyczy graniastosłupów. Scratch pomógł w przygotowaniu drogi i poruszaniu się robotów. Geogebra pozwoliła dodać przestrzenne bryły do zadań w grze. Robotyczny chińczyk był gotowy. Na szkolnym podwórku przetestowaliśmy grę i wiemy co poprawić.:) Projekt gry stworzony od A do Z - przetestowany, sprawdzony - poprawiony.

Superkoderowa osiemnastka włączyła w swoje działania wiele dzieciaków, połączyła praktykę z teorią, na różnych przedmiotach i w różnych tematach. Myślenie algorytmiczne, projektowanie, programowanie stało się codziennością.