Podsumowanie
Mam na imię Joanna. Jestem nauczycielem.
Uczę matematyki i informatyki.
Prowadzę koło kodowania wraz z nauczycielką języka niemieckiego.
W tym roku żądzą Superkoderzy według scenariusza RoboMatematycy.
Zaprosiłam uczniów - spotkaliśmy się - zaczęliśmy wspólną pracę.
Najpierw poznaliśmy język komputera - jak mówić pisać układać słowa zdania polecenia, aby komputer nas zrozumiał i co najważniejsze wykonał to co chcemy i robił to co chcemy.
Programował wtedy tylko Janek.
Gra BitByBit obrazki strzałki START STOP to nasze pierwsze zajęcia. Później układ współrzędnych i przestrzeń robotów.
Później Scratch, a w nim kilka projektów tematycznych
Koderzy uczyli programować Maluchy. Programować można w każdym wieku i współpracować będąc w różnym wieku. I właściwie na każdej lekcji - Dziewczęta przygotowały legendę o Warsie i Sawie z patriotycznego scenariusz SuperKoderów. Od tej pory czwartoklasistom nawet teatr będzie się kojarzył z programowaniem.
Na święta - świąteczny maraton robotów. Pomogło nam pól szkoły - uczniowie tworzyli scenografię, a koderzy kodowaną drogę dla robota.
Rozpakowaliśmy pudełka i skręciliśmy nasze robociki - Maja, Gucio, Filip i Tekla nabrały profesjonalnego wyglądu. Jednocześnie uczyliśmy się niemieckiego - instrukcja po niemiecku, Scratch przestawiony na niemiecki - koderzy przełamali dominację języka angielskiego w programowaniu.
Przyszedł czas na projekt główny - matematyczną grę. Gra dotyczy graniastosłupów. Scratch pomógł w przygotowaniu drogi i poruszaniu się robotów. Geogebra pozwoliła dodać przestrzenne bryły do zadań w grze. Robotyczny chińczyk był gotowy. Na szkolnym podwórku przetestowaliśmy grę i wiemy co poprawić.:) Projekt gry stworzony od A do Z - przetestowany, sprawdzony - poprawiony.
Superkoderowa osiemnastka włączyła w swoje działania wiele dzieciaków, połączyła praktykę z teorią, na różnych przedmiotach i w różnych tematach. Myślenie algorytmiczne, projektowanie, programowanie stało się codziennością.